Het Eurovisiesongfestival 1994 was het negenendertigste Eurovisiesongfestival en vond plaats op 30 april 1994 in Dublin, Ierland. Het programma werd gepresenteerd door Cynthia ní Mhurchú en Gerry Ryan. De winnaar kreeg 226 punten, 15,6% van het totale aantal punten. Met 166 punten werd Polen tweede, gevolgd door Duitsland op de derde plaats met 128 punten. De wedstrijd dit jaar was een bijzondere om twee redenen. Er waren heel wat debuterende Oost-Europese landen daar de Oost-Europese preselectie afgeschaft werd. Een andere vernieuwing waren de satellietverbindingen met de vertegenwoordigers van elke nationale jury voor de puntentelling in plaats van telefoonverbindingen. Door de deelname van de nieuwe landen werden sommige landen gedwongen een pauze te nemen dit jaar. De landen die in 1993 het laagst eindigden moesten een jaar overslaan, waaronder ook België. Tijdens de repetities ontstond enige commotie toen de Poolse Edyta haar nummer gedeeltelijk in het Engels zong, wat tegen de regels was. De repetities worden namelijk wel door de jury’s gevolgd, zodat zij al kunnen wennen aan de liedjes. Ondanks protesten mocht Polen toch blijven meedoen, op voorwaarde dat Edyta het nummer tijdens de live-uitzending in het Pools zou zingen. De landen die vooraf als favorieten werden aangewezen, deden het wisselvallig: Finland met het moderne Bye Bye Baby kon het nummer niet goed op het podium brengen door de orkestuitvoering, maar ook de kledingkeuze zal de dames van CatCat niet echt hebben geholpen. Zij eindigden op de 22e plaats. Duitsland ging het daarentegen beter af: een derde plaats. De Duitsers hadden opnieuw een nummer van de combinatie Siegel/Meinunger en dit keer had Ralph Siegel een heel slim nummer bedacht: in het up-tempo nummer ‘Wir geben ‘ne Party’ had hij bepaalde Duitse woorden gekozen die heel sterk op hun Engelse vertaling leken, zodat bijna iedereen ongeveer wel zou begrijpen waar het over ging.
