Het Eurovisiesongfestival 2010 was de 55ste editie van de liedjeswedstrijd. Deze editie van het Eurovisiesongfestival werd georganiseerd door Noorwegen, de winnaar van het Eurovisiesongfestival 2009. De winnaar kreeg 246 punten.
Het was de derde keer dat Noorwegen het Eurovisiesongfestival organiseerde, na 1986 en 1996. Duitsland won het festival voor de tweede maal, na 1982. Het was de eerste keer sinds de hereniging van Duitsland dat men het festival kon winnen, en tevens de eerste keer dat een land van de Grote Vier het Eurovisiesongfestival kon winnen, sinds in 2000 de regel werd ingevoerd dat deze landen automatisch mogen deelnemen aan de finale van het festival.
De twee halve finales vonden plaats op 25 en 27 mei, de finale op 29 mei 2010. Oorspronkelijk zou het evenement een week eerder plaatsvinden, maar dan zou het samenvallen met de finale van de UEFA Champions League. De Noorse omroep NRK maakte daarop bekend het evenement een week te verschuiven, zodat beide evenementen niet op dezelfde dag zouden vallen. Aanvankelijk was er een budget van 150 miljoen Noorse kronen (of zo’n 17 miljoen euro) ter beschikking gesteld voor de organisatie van het evenement. Dit bedrag werd bevestigd door Trond Giske, Noors minister voor Cultuur, en Hans-Tore Bjerkaas, directeur van Norsk Rikskringkasting. Dit budget was ruim hoger dan dat van het festival van 2007 in het Finse Helsinki, maar ook ruim lager dan dat van Moskou in 2009. Na afloop van het festival raakte bekend dat het festival in totaal veel meer had gekost: 211 miljoen Noorse kronen, of zo’n 24 miljoen euro.
Op 3 juli 2009 maakte de Noorse omroep bekend dat het festival zou plaatsvinden in de Telenor Arena, op zo’n 15 minuten van Oslo. Het organiseren van de finale kostte de omroep dermate veel, dat zij genoodzaakt was om de uitzendrechten voor de eindronde van het wereldkampioenschap voetbal 2010 te verkopen.
Vanaf 2010 kan er zowel tijdens de halve finales als de finale gestemd worden vanaf het moment dat het eerste liedje wordt gezongen, en dit tot vijftien minuten nadat de laatste artiest heeft opgetreden. Dit systeem wordt ook al toegepast bij het Junior Eurovisiesongfestival. Er werd tevens geopperd om de landen te laten begeleiden door een orkest, zoals dit tot en met 1998 gebeurde. Dit voorstel werd echter niet gesteund door de EBU.
Net zoals in 2008 en 2009 werden de acts voorafgegaan door een postkaart van elk land. Het traditionele concept werd wel vernieuwd, daar tijdens het festival de clips te zien waren in de zaal, boven de hoofden van de mensen in het publiek. In elk filmpje is een groep fans te zien die samenkomen op een plein, meestal in het centrum van de hoofdstad. Daar juichen en dansen de mensen om te supporteren voor hun land. Na afloop van het filmpje was de vlag van het land in de zaal te zien. Aan het begin van het filmpje werd de vorm van het land weergegeven. Echter, bij sommige landen werd niet de volledige omtrek van het land weergegeven omwille van grensconflicten. Dit was het geval met de kaarten van Azerbeidzjan, Israël en Servië.
De drie shows werden gepresenteerd door Nadia Hasnaoui, Erik Solbakken en Haddy N’jie. De namen van de presentatoren werden vrijgegeven op 10 maart 2010. Solbakken en N’jie openden de shows, stelden de artiesten voor en interviewden artiesten in de green room tijdens de show. Hasnaoui verzorgde op haar beurt de stemmingsprocedure. Het was voor de tweede maal in de geschiedenis, na 1999, dat er drie presentatoren waren.
